مسیر پاداش اجتماعی در کودکان اوتیسمی مختل است. اسکن های گرفته شده با MRI نشان داده اند که کودکان اوتیسمی در مسیر های مزولیمبیک که به طور نرمال در فرایند پاداش اجتماعی نقش دارند، دچار اختلال هستند. این مطالعه نشان داده که میزان درگیری این مسیرها در کودکان اوتیسمی با میزان اختلال اجتماعی آن ها رابطه مستقیم دارد.
تحقیقات انجام شده توسط MRI از تئوری تایید اجتماعی در اوتیسم حمایت می کنند. مطابق این تئوری تعاملات اجتماعی در افراد مبتلا به اوتیسم کمتر دیده می شوند.
طبق گفته دکتر Kaustubh Supekar برای اولین بار و پس از انجام این مطالعه بود که دلایلی عینی در تایید تئوری فوق آورده شده است.
طبق گفته Vinod Menon چرخه ای معیوب در کودکان اوتیسمی در جریان است. به این شکل که تعاملات اجتماعی به طور ذاتی پاداش گونه اند و اگر تعاملات اجتماعی به حد کافی برای کودک اوتیسمی جذاب نباشند او نمی تواند افکار و احساسات دیگران را دریابد و به برقراری ارتباط با آن ها بپردازد؛ چیزی که در این کودکان رخ می دهد. لذا نتیجه این خواهد بود که تعاملات اجتماعی دیگر جذابیتی برای کودک اوتیسمی نخواهند داشت. به عقیده ی Menon این چرخه باید سریعا توسط درمان های کلینیکال قطع شود.
محققان در این مطالعه از اسکن MRI چهل کودک اوتیسمی و ۴۴ کودک نرمال استفاده کردند. نتایج به این ترتیب بود که تراکم فیبرهای عصبی مسیر پاداش مزولیمبیک در کودکان اوتیسمی پایینتر از کودکان نرمال بود. ولی تفاوتی میان دو گروه از لحاظ مسیر احساسی مغز یافت نشد.
در میان کودکان اوتیسمی تراکم کمتر فیبر عصبی به منزله اختلال شدیدتر اجتماعی است.
کودکان اوتیسمی هم چنین فعالیت کمتری در قسمت پاداشی مزولیمبیک داشتند که آن هم باز به مثابه کاهش توان اجتماعی کودک است.
نتایج این مطالعه به زعم محققان نقطه آغاز خوبی برای مطالعات آینده بر روی درمان اوتیسم است.
هرچند امروزه درمان هایی که برای اوتیسم استفاده می شوند پاداش های مختلفی را به منظور درگیر کردن کودکان در فعالیت های اجتماعی در نظر دارند ولی هنوز معلوم نیست که آیا این روش ها مسیر های پاداشی مغز را تقویت می کنند یا خیر؟
